ΙΟΥΛΙΟΣ
Όπως οι απροσάρμοστοι σχηματισμοί των πουλιών στον αέρα, Και τα συνθήματα των σύννεφων (ω! λευκό του οφθαλμού μου) Αυτός ο τόπος, Τόπος ανίερος, ελεύθερος εγωιστής, ένας μοναχικός δαίμονας. Αφημένος στα πάθη του, κυκλωμένος από τις άγριες θάλασσες των νερών και των ανθρώπων. Βράχια. Περικυκλωμένα με ψάρια λειψά, με κύματα πελώρια, με ανέμους που δέρνουν τους χρησμούς. Αυτός ο τόπος, Έρωτας ανεκπλήρωτος, γεννημένος στα έγκατα της συνείδησης, στα πηγάδια του αστραφτερού φωτός. Σαν από θαύμα, ζωντανός νεκρός. Σταθήκαμε. Ο καιρός ζητούσε τις μεγάλες αποφάσεις. Ήμασταν έτοιμοι και με θάρρος. Μπροστά στο τέλος, αρπάξαμε τη μεζούρα της ψυχής και μετρήσαμε το απόθεμα. Ήμασταν όλοι και καθείς ελεύθερος. Οι αλήτες. Οι χαμένοι, οι αυτόχθονες παρανοϊκοί. Οι «λίγοι», στο χώμα θυσία.