into-your-light

Σήμερα απεβίωσε το νέο και σφριγηλό σου κύτταρο Σε αποτελούσε για μέρες πολλές, Το σχήμα του έμοιαζε με σώμα απλανές Με κατάρτι αδειανό από πανιά Ένα δέντρο, γυμνό, με τις ρίζες στον αέρα Απεβίωσε και ήταν μόλις 30 χρονών, Στο μεταίχμιο της γνώσης και της αλλαγής Από παιδί σε ενήλικα, Από τη νιότη στο νόημα, Από τους πρώιμους έρωτες στους μοιραίους Έπασχε από ένα βάθος απύθμενο μα φωτεινό Το ήξερε και το άφηνε στην απέξω Για να γιατρευτεί έπαιρνε δόσεις από κενό, Ελαφρύ κενό και αποδομημένο Άκουγε διάφορες γνώμες ιατρικές, Για το πώς έπρεπε να δράσει ώστε να «σωθεί» Μα δεν τα κατάφερε. Ο θάνατός του συνέβη ξαφνικά Τα λαμπερά κβάντα του, το κάλυψαν γοργά Έμοιαζαν με έναν ζωντανό καρκίνο από μικρούς πυρήνες μίας ξεχασμένης γνώσης ίσως και μιας προηγούμενης ζωής που αναδύεται επιτακτικά και που ζητά μια πνοή, μία μόνο πνοή για να θυμίσει στον κόσμο ότι υπάρχει μονάχο. Είχε την τύχη, τούτο το κύτταρο, Να νιώθει αυτοφυές.

η λαγνεία του έρωτα έχει εκπέσει σε ταμπέλα neon που αναβοσβήνει πάνω από δεκάδες νεαρά κορμιά γιορτάζοντας μία κατ' επίφαση "ελευθερία" που νομίζεις οτι απολαμβάνεις Είναι βορά στους κενούς αφορισμούς σου Κρύβεσαι από την πραγματική όσμωση δύο σωμάτων  από την απορρόφηση και ταλάντωση της εσωτερικής έκστασης από μία πράξη τόσο εγωιστική  που δεν αυτοκαθορίζεται χρειάζεται κι έναν "άλλον" για να φτάσει στην κορύφωση της ολοκλήρωσής της  Αυτό το παράδοξο εμπίπτει σε δείγμα "αδυναμίας" σου Και φοβάσαι  Μήπως, τελικά, δείξεις ευάλωτος όταν πρέπει  παράδοξο και τραγελαφικό μαζί Έτσι, μοιάζω να μειδιώ όταν "ομολογείς" ότι αγαπάς το άπιαστο.